Morandi beleefde de wereld in zijn werkkamer.
Hij had er potten, dozen, bekers en flessen met een laagje witte verf bedekt.
Zijn stillevens willen landschappen van de opgeschorte handeling zijn; de uitzichten die door de vensters ingelijst worden, alleen verstilde schildering.
Ik denk dat het hem ging om die omkering.
Het wordt geheim gehouden, maar de doelmatigheid en de elegantie zijn de alibi’s van de architectuur.
Het gaat weldegelijk om de dunne verflaag waarmee we het gerei beschilderen; om de nabijheid die erdoor verwijderd wordt en de verte die ermee wordt aangehaald.